การพัฒนาบุคลิกภาพ

เรื่อง                   การพัฒนาบุคลิกภาพ

วันที่อบรม           วันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม  2554 (เวลา 09.00  – 12.00 น.) 

วิทยากร              ศาสตราจารย์ ดร.ศักดา ปั้นเหน่งเพ็ชร์  คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สรุปเนื้อหาการบรรยาย  

บุคลิกภาพ (Personality) ประกอบด้วย รูปลักษณ์ (Appearance) การกระทำ (Performance) และศักยภาพ (Potentiality)

เครื่องแต่งกายสำหรับการทำงาน  เช่น เครื่องแบบ (Uniform) ความนิยมตามแนววัฒนธรรมองค์กร (Organizational Culture Trend) การแต่งกายแบบลำลองเชิงธุรกิจ (Business Casual) การแต่งกายแบบลำลองตามสบาย (Casual)

กลุ่มบุคลากร องค์กรระดับมืออาชีพ คือ บุคลากรผู้มีปฏิสัมพันธ์กับลูกค้าและบุคคลอื่นๆ ในสังคมทั่วไปโดยหน้าที่หลัก (Front Office  Staff)  บุคลากรผู้ไม่มีหน้าที่หลักซึ่งต้องมีปฏิสัมพันธ์กับลูกค้า (Back Office Staff) 

ระดับกลุ่มบุคลากร องค์กรระดับมืออาชีพ

1.    ผู้บริหารระดับสูง

2.    ผู้บริหารระดับกลาง

3.    พนักงานปฏิบัติการทั่วไป

        3.1 พนักงานสำนักงาน

        3.2 พนักงานโรงงานหรือภาคสนาม

4.    พนักงานสายเสริมสำหรับสำนักงาน

*ความดูดี (Looking Good) คือ การมีสุขภาพดี (Healthy)  สะอาดเรียบร้อย (Grooming)

รสนิยมดี (good teste)  เชื่อมั่นในตนเอง (Confidence)  เป็นมิตร (Friendliness)

ความสะอาดเรียบร้อยและมีสุขอนามัยที่ดี

ภาพลักษณ์ที่สามารถชนะใจผู้ได้พบเห็นมีที่มาพื้นฐานอันเนื่องมาแต่ความประณีต พิถีพิถัน สะอาดเรียบร้อยในการเอาใจใส่ดูแลตนเอง และในการแต่งกาย ภาษาปากแนวแสลงที่กระชับ สั้น กะทัดรัด และตรง

ความหมายมากที่สุดสำหรับคุณสมบัติเช่นที่กล่าวไว้ข้างต้นคือคำว่า ”เนี๊ยบ” อย่าลืมสำรวจตรวจสอบรายละเอียดทั้งปวงซึ่งจะช่วยให้เรามั่นใจในความดูดีของตัวเราเอง ก่อนออกจากบ้าน ก่อนเริ่มทำงาน หรือก่อนที่จะออกงานสังคม วันนี้เราจะพิจารณาประเด็นพื้นฐานสำคัญๆ ที่เราควรใช้ตรวจสอบ  “ความเนี๊ยบ” ซึ่งมี 8 ประการคือ

1.    ผม  ก่อนออกจากบ้านเพื่อดำเนินกิจกรรมอื่นๆ นอกบ้านในแต่ละวัน เราควรแน่ใจว่าผมของเราสะอาด และอยู่ในทรงที่ประณีตเรียบร้อยเสมอ ทรงผมที่ดีต้องไม่ดูกระเซอะกระเซิง รุ่ยร่าย กระเจิดกระเจิงเสมือนขาดความเอาใจใส่ดูแล นอกจากความสะอาดของเส้นผมและหนังศีรษะแล้ว ผมควรได้รับการเอาใจใส่ให้อยู่ทรงเสมอ

2.    ฟัน หลังการรับประทานอาหารทุกมื้อควรทำความสะอาดฟันโดยการใช้แปรงที่เหมาะกับสภาพฟันและเหงือก หากไม่สะดวกที่จะแปรงฟันอย่างน้อยที่สุดการป้วนปากด้วยน้ำสะอาดแรงๆ สักสองสามครั้ง  ก็จะช่วยได้บ้าง

3.    น้ำยาระงับกลิ่นกาย Deodorant บริเวณซอกอับของร่างกายมักมีเหงื่อและความชื้นสะสมอยู่ จึงมีความจำเป็นต้องใช้น้ำยาระงับกลิ่นกาย แต่ละบุคคลอาจมีปริมาณความรุนแรงของกลิ่นกายที่แตกต่างกัน  เราควรเลือกใช้น้ำยาระงับกลิ่นกายให้เหมาะสม กับลักษณะผิว และความแรงของปัญหา

4.     ใบหน้าเกลี้ยงเกลา หนวดเคราได้รับการโกนหรือขลิบตกแต่งอยู่เสมอ ใบหน้าควรต้องไม่ดูรก รุงรังสกปรก หากสุภาพบุรุษบางท่านมีรสนิยมชอบไว้หนวดหรือเครา ก็ขอความกรุณาโปรดขลิบให้สั้น และ ตกแต่งแนวให้ดูเรียบร้อยอยู่เสมอ

5.     เล็บมือและเล็บเท้า ไม่ละเลยเพิกเฉยต่อการเอาใจใส่ดูแลเล็บ ทั้งเล็บมือและเล็บเท้า  อย่างสม่ำเสมอ ทุกครั้งที่เราตัดผมเราก็ควรตัดเล็บเสียด้วยเลยในระยะเวลาใกล้เคียงกัน การตัดเล็บเท้าควรพยายามตัดให้เป็นเส้นตรงจะดีกว่าเพื่อป้องกันปัญหาเล็บขบในบริเวณซอกเล็บ

6.     เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ความสะอาดเป็นสิ่งที่ต้องเอาใจใส่เป็นประการแรกในเรื่องเกี่ยวกับเสื้อผ้าเมื่อใดก็ตามที่รอยคราบไคล ด่างดวงของความสกปรกไม่ว่าจะเกิดขึ้นโดยมาจากภายในร่างกายของผู้สวมใส่หรือจากภายนอกปรากฏอยู่ในเนื้อผ้าก็ตาม ย่อมมีผลทำให้เสียบุคลิกภาพได้

7.     ขอบปลายแขนเสื้อและคอปกเสื้อเชิ้ต ที่เรียบร้อยน่าดู เสื้อเชิ้ตมีบริเวณที่ต้องการความเอาใจใส่เป็นพิเศษอยู่สองแห่งคือ คอปกและขอบปลายแขน เนื่องจากทั้งสองแห่งในตัวเชิ้ตเป็นบริเวณที่ชิดกับผิวหนังของผู้สวมใส่มากที่สุด ดังนั้น คราบเหงื่อไคล ความมันของผิว ตลอดจนฝุ่นละออง จึงมักมาจับและเกาะชนิดฝังแน่นอยู่ในเสื้อผ้าบริเวณนี้         

8.     รองเท้าและถุงเท้าที่อยู่ในสภาพดี รองเท้าควรได้รับการเอาใจใส่ดูแลทำความสะอาดขัดถูและอยู่ในรูปทรงที่ดี รวมทั้งส้นรองเท้าที่ไม่สึกกร่อนจนตัวรองเท้าเอียงกะเท่เร่ไปข้างใดข้างหนึ่ง ฝ่ายถุงเท้าก็ควรสะอาดปราศจากกลิ่นและไม่ยืดยาน

ฉะนั้น CHECK LIST สำหรับความเนี๊ยบทั้งแปดประการซึ่ง ได้แก่ ผม ฟัน กลิ่นกาย ใบหน้าที่เกลี้ยง เกลา เล็บ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย คอปกและขอบปลายแขนเสื้อเชิ้ต รองเท้าและถุงเท้า ทั้งหมดนี้เป็นพื้นฐานแห่งภาพรวมความดูดีของเอกัตบุคคล ก่อนออกจากบ้านจึงควรสำรวจความเรียบร้อยเหล่านี้

การแต่งกายชุดทำงานแบบลำลอง

คุณประโยชน์ของชุดทำงานแบบลำลองซึ่งไม่เป็นทางการมากเกินไปนัก และไม่ใช่เครื่องแบบที่บังคับใช้ ช่วยให้บุคลากรขององค์กรสามารถแสดงออกซึ่งความคิดสร้างสรรค์ อันเป็นรสนิยมเฉพาะตัว และความเป็นตัวของเขาเองได้ชัดเจนมากกว่า สะดวกสบายคล่องแคล่วในการทำงานยังช่วยให้ผลผลิตของงาน            ทั้งในทางคุณภาพและปริมาณดีขึ้น

อย่างไรก็ตาม ระดับและลักษณะของชุดทำงานควรอยู่ในขอบเขตจำกัดที่เหมาะสมพอดี ไม่ตามสบายมากเกินไปจนดูน่าเกลียดและไม่น่าดู ความไม่เหมาะสมอันเนื่องมาแต่ลักษณะการแต่งกายที่ตามสบายมากจนเกินไปมาทำงาน ทำให้บุคลากรผู้แต่งชุดทำงานลำลองเกินกว่าเหตุนั้น ดูไม่ดี ประหนึ่งเป็นผู้ไม่รู้จักกาลเทศะ ไม่รู้ความเหมาะ

ข้อควรยกเว้นในการแต่งกายชุดทำงานแบบลำลอง  Don’t for Business Casual

1. รองเท้าแตะ ณ สถานที่ทำงานใดๆ ก็ตามถึงหากแม้นว่าองค์กรแห่งนั้นจะเปิดโอกาสให้บุคลากรในทุกระดับแต่งกายตามสบายมาทำงานได้มากเพียงใดก็ตาม ก็เป็นการมิบังควรอย่างยิ่งที่พนักงานบางคนจะถือโอกาสสวมรองเท้าแตะมาทำงาน ทั้งนี้หมายรวมไปถึงรองเท้าแตะชนิดรัดส้นของคุณสุภาพบุรุษ ซึ่งก็ไม่อนุโลมให้นำมาใช้ ณ สถานที่ทำงานด้วยเช่นกัน และไม่ว่าจะใช้กับถุงเท้าหรือโดยปราศจากถุงเท้าก็ตามรองเท้าแตะทุกชนิดทุกประเภท ไม่ควรนำมาใช้กับชุดทำงานแบบลำลองทั้งสิ้น
2. เสื้อยืดคอกลม T – SHIRTS หรือ SWEATSHIRTS อย่าสวมเสื้อยืดคอกลมสีสันฉูดฉาด อีกทั้งมีภาพและถ้อยคำดึงดูดใจให้คิดไปได้หลายทาง สองแง่สองมุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเชิงหยาบโลน การสวมเสื้อยืดคอกลมมาทำงานนั้น เป็นการกระทำของบุคลากรผู้ช่างไม่มีความคิดเอาเสียเลย จนไม่อาจสามารถหยั่งรู้ถึงความเหมาะควรในเรื่องเครื่องแต่งกายชุดทำงาน เสื้อยืดคอกลมมีความหมายแห่งสารในตัวของมันที่สื่อให้ผู้อื่นเห็นว่าผู้สวมตระหนักในความเหมาะและควรมากน้อยเพียงใด
3. เสื้อผ้าอันมีขนาดไม่พอเหมาะพอดีกับรูปร่าง เครื่องแต่งกายที่คับเกินไปหรือในทางตรงข้ามหลวมมากเกินไปมิได้ช่วยให้ผู้สวมใส่ดูดีเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เสื้อผ้าที่คับติ้วรัดรูปมากเสียจนดูเสมือนว่าตะเข็บแทบปริ เป็นแห่ง ๆ เสื้อผ้าที่หลวมโพลกเพลกก็ทำให้ผู้สวมมีสภาพใกล้เคียงกับหุ่นไล่กา กางเกงที่มีขนาดใหญ่มาก หลวมมาก และขายาวมากกว่าขนาดที่พอดีกับรูปร่างของผู้สวมใส่
4. การเปลือยเนื้อหนังบริเวณที่ปกติควรปกปิด สุภาพบุรุษผู้ประสงค์จะแต่งกายชุด ลำลองไปทำงาน โปรดงดโชว์ผิวหนังบริเวณ เท้า ข้อเท้า และน่องที่ปราศจากถุงเท้า เพราะอวัยวะบริเวณนี้ปกติแล้วควรปกปิด ถุงเท้าที่เราใช้ควรให้แน่ใจว่ามีขนาดความยาวมากพอที่จะหุ้มข้อเท้า และน่องในขณะเมื่อเรานั่งหรือไขว่ห้าง รวมไปถึงกรณีการงดใช้เสื้อทุกชนิดที่เป็นแบบแขนกุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสื้อกล้าม
5. กางเกงขาสั้นหรือกางเกงเดนิมยีนส์ที่ตัดขาให้สั้น กางเกงยีนส์ตัดขาให้สั้นที่ได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่อง กางเกงขาสั้นแบบธรรมดา หรือแบบสั้นขนาดกี่ส่วนก็ตาม ไม่มีความเหมาะสมที่จะนำมาใส่ทำงาน สุภาพบุรุษผู้ต้องใช้กางเกงขาสั้นในการทำงาน คือ กลุ่มเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลความปลอดภัยตามชายหาดสระว่ายน้ำ หรือผู้ให้บริการแก่ผู้เล่นกระดานโต้คลื่น CYBERSURFING เท่านั้น
6. เสื้อผ้าเจอร์ซี่ไนลอนสำหรับนักกีฬามืออาชีพ Professinal Sport Jerseys เครื่องแต่งกายสำหรับการเล่นกีฬาและการออกกำลังกาย ได้รับความนิยมอย่างยิ่งในปัจจุบัน ควรเก็บไว้ใช้ในวันหยุดที่ไม่ต้องมาทำงานคงจะเป็นการดีกว่า พราะดูลำลองมากเกินไปจนไม่เหมาะสม
7. คอเสื้อเชิ้ตที่เปิดโดยไม่กลัดกระดุมเม็ดบนสุดทั้ง ๆ ที่มีเนคไทผูกอยู่อย่างหลวม ๆ วิธีการสวมเสื้อและผูกเนกไทเช่นนี้ ชวนใจผู้พบเห็นให้คิดไปว่าเป็นการแต่งกายของคนมักง่าย รักความสะดวกสบายมากเกินไป ดังนั้น ยามใดก็ตามเมื่อมีเนคไทผูกอยู่และต้องปรากฏตัวต่อหน้าบุคคลอื่น คอเสื้อเชิ้ตควรกลัดกระดุมเม็ดบนเสมอ เนคไทควรผูกให้กระชับคอเสื้อ ปิดกระดุมเม็ดบนสุดนั้นให้ดูเรียบร้อยด้วยเช่นกัน
8. เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่มีรอยขาดลุ่ยหรือขาดเป็นรูโหว่และแลดูสกปรก ในสถานที่ทำงานของบุคลากรในระดับมืออาชีพ และต้องใช้ศักยภาพทางวิชาชีพในการดำเนินงานประกอบอาชีพธุรกิจต่าง ๆ โดยปริบทของการทำงานคงไม่ใช่กาลเทศะอันควรที่จะสวมสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่มีรอยขาดลุ่ย เช่น การสวมกางเกงเดนิมยีนส์ที่เก่าขาดเป็นรอยโหว่ หรือเป็นรูแหว่งตามที่ต่าง ๆ
9. เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่มีสันสันฉูดฉาดมากๆ การแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีฉูดฉาดไม่เหมาะที่จะนำมาใช้แต่งกายเพื่อมาทำงาน ควรจะนำไปแต่งในช่วงเทศกาลต่าง ๆ มากกว่า เช่น เทศกาลสงกรานต์  หรือเทศกาลอื่นๆ
10. เครื่องประดับเพชรพลอย ทองคำ ฯลฯ ที่นำมาใช้พร้อมกันหลาย ๆ ชิ้น Business Casual Don’t  เครื่องประดับก็ควรให้เป็นไปในลักษณะโก้แบบเรียบ คือไม่แวววาววูบวาบมาก ๆ หรือชิ้นใหญ่สะดุดตา หรือมีลวดลายมากมากเกินไป แต่ควรมีลักษณะไม่หวือหวามากจนเกินไปนัก เช่น ห่วงวงต่างหู แหวน สร้อยคอและกำไลคอ สร้อย และกำไลข้อมือ ตลอดรวมไปถึงนาฬิกา ควรเลือกแบบที่ค่อนข้างเรียบ ๆ ธรรมดาสามัญ จะใช้ได้นานและเหมาะสมกว่า

ลักษณะและคุณสมบัติในการให้บริการ 9 ประการ คือ

1.    การสร้างปฏิสันถารให้เกิดปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้า

2.    การเสนอความช่วยเหลือเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการหรือปัญหาของลูกค้า

3.    การหารือกับลูกค้าเพื่อวางแผนดำเนินงาน

4.    การนัดหมายเรื่องเวลาและสถานที่ที่ชัดเจนสำหรับการให้บริการ

5.    ความระมัดระวังในเรื่องการตรงต่อเวลา

6.    ความชำนาญ ละเอียดลออ ประณีต พิถีพิถัน และความมีฝีมือในการดำเนินงาน

7.    ความเอาใจใส่ในรายละเอียดที่ต้องเฉพาะเจาะจงเพื่อให้ทุกสิ่งลงตัวกันอย่างพอดี

8.    ความซื่อสัตย์ สุจริตในการดำเนินงาน

9.    การสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพกับลูกค้า

ประโยชน์ที่ได้จากการอบรม

1. สามารถนำมาปรับปรุงและพัฒนาตนเองในด้านบุคลิกภาพให้ดีขึ้น
2. สามารถนำมาใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวัน
3. ทำให้อยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข